jest to urządzenie służące do konwersji energii promieniowania słonecznego na ciepło. Energia docierająca do kolektora słonecznego zamieniana jest na energię cieplną zastosowanego nośnika ciepła, którym może być ciecz (glikol, woda) lub gaz (np. powietrze).
Klimat w Polsce pozwala na wykorzystywanie kolektorów słonecznych do częściowego podgrzewania ciepłej wody użytkowej. System ten musi być wspomagany przez dolne źródło ciepła. Może nim być kocioł gazowy lub na paliwo stałe, pompa ciepła lub kominek z płaszczem wodnym.
Szacuje się, że instalacja solarna w krajowych warunkach średniorocznie może podgrzewać do 60% ciepłej wody użytkowej.
Kolektory można podzielić na:
- płaskie
o gazowe
o cieczowe
o dwufazowe
- płaskie próżniowe
- próżniowo-rurowe (nazywane też próżniowymi, w których rolę izolacji spełniają próżniowe rury)
- skupiające (prawie zawsze cieczowe)
Zastosowanie kolektorów:
- podgrzewania wody użytkowej,
- podgrzewanie wody basenowej,
- wspomagania centralnego ogrzewania,
- chłodzenia budynków,
- ciepła technologicznego.
Standardowa instalacja solarna składa się z:
1. kolektora słonecznego (w domkach jednorodzinnych od dwóch do czterech),
2. regulatora (uruchamiający pompę obiegu gdy zaistnieje odpowiednia różnica temperatur pomiędzy wyjściem z kolektora a zbiornikiem),
3. pompy,
4. naczynia przeponowego,
5. zbiornika magazynującego ciepłą wodę użytkową, z dwiema wężownicami lub płaszczami grzejnymi (dolna zasilana czynnikiem z kolektorów słonecznych, górna innym źródłem ciepła),
6. inne źródło ciepła
Dla czteroosobowej rodziny wymagana powierzchnia kolektora to około 3-5 m2 a koszt zakupu i montażu instalacji dla domu jednorodzinnego wynosi w zależności od rodzaju kolektorów od 8-15 tys zł.
Należy podkreślić, że kolektory wykorzystują potencjał energii odnawialnej co jest bardzo istotne dla środowiska.
