Dom projektu zespołu Japońskich architektów Kazunori Fujimoto Architect & Associates powstał w roku 2010 w gęsto zaludnionej części Japońskiego  miasta Nasu jako dom weekendowy. Niemalże równa terenowo działka 550m n.p.m, o powierzchni 504m2 porasta wysoka i niska zieleń parkowa. Duża ilość drzew sprawia, że dom wygląda jakby stał w lesie. Bryła budynku ustawiona równolegle do przebiegającej od południowego wschodu drogi głównej. Tutaj też znajduje się wjazd na działkę gdzie znajduje się wylane betonem miejsce postojowe. Wejście do budynku znajduje się na północno zachodniej ścianie do którego prowadzi ścieżka ułożona z okrągłych kamieni. Dom jest budynkiem parterowym.   Powierzchnia 85.44 m2 mieści podstawowe pomieszczenia wystarczające jako weekendowa oaza wypoczynkowa. Głównym założeniem projektowym było stworzenie przestrzeni prywatnej co było wymuszone bliskim sąsiedztwem zabudowy sąsiedniej. Ponadto inspiracją projektową był wzór zabudowań skandynawskich którym często towarzyszy wewnętrzny prywatny i otwarty dziedziniec w formie ogrodu pozwalający doprowadzić światło do pomieszczeń bez wykorzystywania ścian zewnętrznych. Przestrzeń domu na dwie części dzieli dziura w której znajduje się nie zadaszone patio domknięte od południowego zachodu nieszczelną ścianą betonowego muru. Od północnego wschodu domyka je długi korytarz komunikujący dwie podzielone strefy domu: mniejszą będącą strefa wejściową wiatrołapu z garderobą,  znajdującą się w południowo zachodnim narożniku łazienką sąsiadującą z pomieszczeniem technicznym dostępnym od zewnątrz i większą którą z kolei dzieli niewielka betonowa ściana tworząc dwie przestrzenie - jadalnię z przesłoniętym aneksem kuchennym oraz nocną mieszczącą łóżka oraz szafę wnękową. Całość doświetla szerokie pasmowe przeszklenie pozwalające wyjść na patio,  drugie mniejsze należące do południowo wschodniej ściany i niemal niezauważalne bardzo wąskie znajdujące się na północno wschodniej elewacji. Łazienkę ubogaca duże okno z widokiem na wewnętrzny dziedziniec. Nad łazienka znajduje się niewielkie pomieszczenie poddasza na które dostać się można drabiną zawieszoną w części wejściowej. Pomieszczenie to rozświetla drugie takie wysokie wąskie okno. Wnętrza o spokojnym stonowanym charakterze. Pozbawione drobnych detali. Białe ściany i sufity rozjaśniają pomieszczenia. Jasne zasłony ukrywają to co zbędne dla oka oraz zapewniają intymność przesłaniając okna. Podłogi z wyjątkiem pomieszczenia wiatrołapu, dodatkowo zdefiniowanego stopniem, pokryte drewnianymi panelami. Minimalistyczne elewacje w surowym betonie, w naturalnej kolorystyce,  surowe, konsekwentne, spójnie łączą się z równie betonowym ciężkim dachem. Zadrapania po szalunkach i podziały blokowe nadają im charakter. Prostota ścian jest tłem dla otaczającej dom zieleni.   Ściana południowo wschodnia jak i druga do niej  przeciwległa niemal pozbawione okien. Niemal ponieważ na tej drugiej widoczne jest jedno wąskie towarzyszące kuchni. W obydwu fasadach widać podobnej wielkości wysunięte blokowe elementy które są odpowiednikami szafy towarzyszącej sypialni oraz pomieszczeniem aneksu kuchennego. Ponadto widać kilka innych mniejszych i większych uskoków. Na dwóch krótszych fasadach widać okno sypialni oraz zadaszone drzwi wejściowe. Budynek to surowa, minimalistyczna podłużna bryła. Wzorcowy przykład brutalnej betonowej architektury. Zimna forma z zewnątrz kontrastuje z ciepłą funkcją w środku.  Jednolitość zastosowanego materiału tworzy z niego coś na wzór bunkra. Daje poczucie twierdzy odpornej na wzrok sąsiadów.

/rz/